Το μετρό της Μόσχας σε ρόλο blogger!
Προπολεμικοί ή μαρμάρινοι με τοξωτές εξέδρες, με γλυπτά και με γαλάζιους
θόλους, οι 188 σταθμοί της πόλης έγιναν η νέα πρόκληση για τον Ντμίτρι
Μπερντάσοφ, που αποφάσισε να τους φωτογραφίσει για το blog του. Αλλωστε,
όπως τονίζει στη RBTH “στο μετρό της Μόσχας όλα είναι πιθανά”.
Ο Ντμίτρι Μπερντάσοφ είναι μοσχοβίτης. Κυκλοφορούσε από παιδί με το μετρό, αλλά στη συνέχεια επί 12 χρόνια δεν ξανακατέβηκε κάτω από τη γη. Όπως αναφέρει, πιθανόν αυτό ήταν που διατήρησε και το ενδιαφέρον του για το μετρό της Μόσχας, το οποίο πλέον φωτογραφίζει για λογαριασμό του blog του στο Ζωντανό περιοδικό. Το Μετρό 365 είναι μια σελίδα στο Ζωντανό περιοδικό, όπου ο Ντμίτρι τοποθετεί φωτογραφίες, έχοντας σκοπό να φωτογραφίσει μέσα σε ένα χρόνο και τους 188 σταθμούς. Στη συνέντευξή του στη RBTH αναφέρεται στους αγαπημένους του σταθμούς και επίσης συμβουλεύει τους τουρίστες ποιούς από αυτούς αξίζει να δουν κατά προτεραιότητα.
ΕΡ: Τι σας ώθησε να προβείτε σε αυτή τη δημιουργία;
Ντμίτρι Μπερντάσοφ: Είχε μπει το φθινόπωρο και δεν υπήρχε τίποτα για να φωτογραφήσω και γι’ αυτό αποφάσισα να φωτογραφήσω το μετρό. Ξεκίνησα με τη στάση Σλαβιάνσκι Μπουλβάρ και η όλη διαδικασία μου άρεσε. Εν τω μεταξύ, το livejournal ανακοίνωσε ότι θα επιχορηγήσει νέες ιδέες και εγώ σκέφτηκα το Μετρό 365. Τελικά έλαβα επιχορήγηση για την ανάπτυξη του blog μου. Ως τότε, είχα φωτογραφήσει ήδη 15 σταθμούς και άρχισα να κατανοώ τη δομή και τη διαρρύθμισή τους.
ΕΡ.: Υπάρχει κάποιο σύστημα στις στάσεις του μετρό;
ΑΠ.: Γενικά όλοι οι σταθμοί, παλιοί και νέοι, χωρίζονται σε εκείνους που έχουν θεμελιωθεί περισσότερο ή λιγότερο βαθιά. Από αυτούς που βρίσκονται πιο κοντά στην επιφάνεια, διακρίνονται εκείνοι που διαθέτουν κολώνες και τους αποκαλούν «σαρανταποδαρούσες», ενώ οι πιο βαθιοί μπορεί να είναι με κολώνες, πυλώνες, με χοντρούς τοίχους και ανοίγματα σε αυτούς.
ΕΡ.: Ποιούς σταθμούς πρέπει πρώτα να επισκεφθεί ένας ξένος;
ΑΠ.: Θα συμβούλευα τους πιο καινούριους, όπως τον Πιατνίτσκογιε Σοσέ, ο οποίος είναι φτιαγμένος από μαύρο και λευκό μάρμαρο και είναι ένας από τους έξι σταθμούς της Μόσχας, η εξέδρα των οποίων έχει καμπύλο σχήμα τόξου και όχι σαν ευθεία γραμμή. Ο σταθμός Μεζντουναρόντναγια έχει ενδιαφέρον, ενώ συνδέεται και με την περιοχή Μοσκβά-Σίτυ. Από τις παλιούς, αξίζει να δουν όλους τους προπολεμικούς. Είναι η κόκκινη γραμμή, από τον Παρκ Κουλτούρι ως τον Σοκόλνικι.
Μια από τους αγαπημένες μου στάσεις μετρό είναι η Ελεκτροζαβόντσκαγια, που χτίστηκε στη διάρκεια του πολέμου. Είναι κατασκευασμένη με πυλώνες σε σοβιετικό στυλ, με πορτρέτα επιστημόνων, ανάγλυφα στρατιωτών, εργατών και οικοδόμων από λευκό μάρμαρο. Ο Παρκ Παμπέντι μου αρέσει, είναι νέος, σε αυτόν έχει χρησιμοποιηθεί μάρμαρο διαφόρων χρωμάτων, ενώ υπάρχει και μια φανταχτερή τοιχογραφία αφιερωμένη στον πόλεμο του 1812. Στην άλλη άκρη του σταθμού υπάρχει ακόμα μία για τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, την οποία έχει δημιουργήσει ο Ζουράμπ Τσιριτέλι. Έργα του συγκεκριμένου ρώσου καλλιτέχνη και γλύπτη υπάρχουν σε πολλά σημεία της Μόσχας. Το μνημείο του Μεγάλου Πέτρου και ο Ναός του Χριστού Σωτήρα είχαν κατασκευαστεί υπό την καθοδήγησή του. Το ίδιο και τα γλυπτά στον Κήπο Αλεξαντρόφσκι, τα οποία ωστόσο δεν αρέσουν σε αρκετούς. Σημειωτέον, και στη στάση μετρό Τρούμπναγια υπάρχουν δικές του δουλειές, καθώς έχει φτιάξει το βιτρό και τις χρωματιστές τοιχογραφίες με τις εκκλησίες.
Στον σταθμό Ταγκάνσκαγια της γραμμής του δακτυλίου, οι γαλάζιοι θόλοι στους τοίχους είναι φτιαγμένοι από πορσελάνη, ενώ οι τοίχοι από κεραμικό υλικό. Άλλοτε υπήρχε εδώ ένα μεγάλο γλυπτό που εικόνιζε τον Στάλιν να περιβάλλεται από στρατιωτικούς. Από τους σταθμούς της εποχής πριν την Περεστρόικα, στη γκρι γραμμή μου αρέσει η Ναγκάτινσκαγια με το μαρμάρινο μωσαϊκό σε στυλ Φλωρεντίας που καλύπτει όλο τον τοίχο κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής.
Πηγή- http://rbth.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου